OMER OZEL؛ دوگاچ کاراگوون؛ تومان بنلی
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی، VTE (Venous thromboembolism)، میزان مرگ و میر بیمار را پس از جراحیهای ارتوپدی افزایش میدهد و به همین ترتیب، پیشدرمانی به عنوان یک عمل مرسوم، پس از تعویض کامل مفصل انجام میشود. اگرچه عوامل پیشگیریکننده مؤثر و ایمن زیادی وجود دارند، اما نتایج بالینی به زیر حد مطلوب نمیرسند. هدف این مطالعه مقایسه نتایج ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی، VTE (Venous thromboembolism)، میزان مرگ و میر بیمار را پس از جراحیهای ارتوپدی افزایش میدهد و به همین ترتیب، پیشدرمانی به عنوان یک عمل مرسوم، پس از تعویض کامل مفصل انجام میشود. اگرچه عوامل پیشگیریکننده مؤثر و ایمن زیادی وجود دارند، اما نتایج بالینی به زیر حد مطلوب نمیرسند. هدف این مطالعه مقایسه نتایج بالینی و سونوگرافی برای استفاده از هپارین با وزن مولکولی کم، LMWH (low molecule weight heparin)، و ریواروکسابان (Rivaroxaban) در بیمارانی است که تعویض کامل زانو انجام دادهاند.روشها: در یک مطالعه مقطعی آیندهنگر، 325 بیمار برای دریافت آنوکساپارین (Enoxaparin) یا ریواروکسابان به عنوان ترومبوپروفیلاکسی در جراحی تعویض کل مفصل زانو، ثبتنام شدند. برای آنها قبل و بعد از عمل، برای تشخیص ترومبوآمبولی، سونوگرافی داپلر انجام شد. این بیماران حداقل برای دو سال مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت و وقوع VTE مورد بررسی قرار گرفت. بیماران از نظر جنسیت، شاخص توده بدنی، استعمال دخانیات، دیابت شیرین و سابقه قبلی VTE مقایسه شدند.یافتهها: 325 بیمار واجد شرایط، مجموعهای از 130 (40%) مرد و 195 (60%) زن را فراهم کردند. میانگین سن بیماران و انحراف معیار به ترتیب 2/63 سال و 3/14 بود. در مجموع 40 بیمار (3/12%) شامل 27 نفر LMWH و 13 نفر ریواروکسابان، دارای DVT (deep venous thrombosis) در اندام تحتانی بودند. 15 بیمار (6/4%) شامل 11 نفر از LMWH و 4 نفر از ریواروکسابان دارای آمبولی ریوی، PE (pulmonary embolism)، بودند. 5 بیمار (5/1%) شامل 4 نفر در LMWH و 1 نفر در ریواروکسابان، دارای ترومبوآمبولی عروق مغزی بودند. شیوع ترومبوآمبولی در هر دو روند پیشگیری مشابه بود. از طرف دیگر، 2 بیمار (6/0%) از گروه LMWH دچار خونریزی خودبهخودی ریتروپریتونئال شدند. بیماران PE سابقه DVT داشتند. DVT در بیماران با عوامل خطر چاقی، دیابت یا سیگار کشیدن رخ داده بود.نتیجهگیری: از نظر بروز ترومبوز وریدی و PE، بین استفاده از ریواروکسابان و آنوکساپارین، برای پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در تعویض کامل زانو تفاوتی وجود نداشت. پیشگیری از ترومبوآمبولیک طولانیمدت در مواردی مانند استعمال دخانیات، دیابت و چاقی ترجیح داده میشود. بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی قبلی، در معرض خطر بالایی از آمبولی ریه و عروق مغزی هستند و از طرف دیگر، افت پیشرونده هماتوکریت، بعد از جراحی تعویض کامل زانو، باید جراح را نسبت به خونریزی خودبهخودی ریتروپریتونئال در بیمارانی که از آنوکساپارین برای ترومبوپروفیلاکسی استفاده میکنند، آگاه کند.